Asset Publisher
Idzie wiosna!
Z wiszących bazi wysypuje się żółty pyłek, który musi trafić do kwiatów żeńskich.
Żółtawy kolor pośród szarości kończącej się zimy to kwitnąca leszczyna.
Żeńskie kwiaty leszczyny są bardzo małe i trzeba włożyć trochę wysiłku żeby je zobaczyć.
Pod koniec zimy, zmęczeni już mrozami i zadymkami, wyczekujemy wiosny. Wypatrujemy oznak mówiących, że wiosna jest tuż.
Przyroda jednak budzi się powoli. Zanim wybuchnie pełnią kwiatów i śpiewem ptaków, ożywia najpierw swoje najdrobniejsze elementy. Jednym z takich elementów jest leszczyna. Ten krzew rosnący na żyźniejszych terenach, często w pobliżu wody, jest wiatropylny. Oznacza to, że pyłek z kwiatów męskich musi być przeniesiony przez wiatr na kwiaty żeńskie, z których później powstaną orzechy laskowe. Gdyby drzewa i krzewy pokryte były liśćmi, trudne byłoby to zadanie.
Kiedy nagie gałęzie drzew liściastych i krzewów tworzą w lesie ciemne tło, niekiedy już z daleka możemy zobaczyć krzew pokryty żółtawym nalotem. Dopiero kiedy się zbliżymy zauważymy, że ten żółtawy kolor to wiszące bazie leszczyny. Warto podejść jeszcze bliżej i przyjrzeć się gałązkom. Zobaczymy na nich drobniutkie, purpurowe kwiaty żeńskie – jedne z pierwszych znaków powoli wkraczającej wiosny. I chociaż jeszcze odczuwamy chłód, a dookoła widać leżący niekiedy śnieg, to możemy być pewni, że wiosna zaczęła już wybudzać przyrodę z zimowego odrętwienia.
