Z lekkim zdumieniem stwierdził, że według jego wiedzy, dobyty z koszyka, spośród borowików, podgrzybków i gąsek grzyb to  Złotak wysmukły (Aeroboletus projektellus Quél.) zwany też borowikiem amerykańskim albo borowikiem wrzosowym.

Pojawił się on w Europie ok. 10 lat temu, najpierw na Litwie, a następnie rozprzestrzenił się wzdłuż wybrzeża Bałtyku. Od kilku lat znany jest grzybiarzom nadbałtyckich borów. Należy do rodziny borowikowatych, ale do innego rodzaju niż nasz borowik. Pochodzi z północno-wschodnich terenów USA. Bardzo dobrze „wchodzi” w mikoryzę z naszą sosną i jako gatunek inwazyjny jest podejrzewany o próbę wyrugowania naszego SZLACHETNEGO!  Ten ostatni, jako że szlacheckość zobowiązuje, aby wydać na świat owocniki musi mieć towarzystwo muchomora czerwonawego i najlepiej jeszcze muchomora twardego. Natomiast w związki mikoryzowe z drzewami (przeważnie świerkami, sosnami, brzozami) wchodzi przy obecności bakterii z rodzaju Pseudomonas. Znacznie mniej wymagający złotak wysmukły, owocnikuje obficiej, jest według nadbałtyckich grzybiarzy, smacznym grzybem, do tego niepoznanym jeszcze przez miejscowe robale (nie zasiedlają go) – sama radość dla miłośników tej części runa leśnego.

Jego obecność na stanowiskach oddalonych przeszło 100 km od wybrzeża świadczy chyba o rozpoczęciu jego inwazji w głąb lądu. Zdaje się, że grzybiarzy to nie martwi.

Jak go rozpoznać?

Kapelusz początkowo wypukły nigdy nie spłaszczający się całkowicie, osiąga średnicę 4-20 cm. Powierzchnia sucha i matowa rudawa z charakterystyczną „falbanką” na krawędzi kapelusza. U młodych owocników kolor kapelusza ciemnobrązowy do cynamonowego.

Od spodu jaskrawożółty do żółtozielonego. Smak lekko kwaskowaty.

Trzon:  7-15 cm stosunkowy długi przypominający bardziej koźlarza niż borowika, żółty lub brzoskwiniowy, silnie bruzdowany z żłobkowaną powierzchnią.

Miąższ ma odcień różowawy, przy czym barwa ta nie zmienia się pod wpływem utlenienia.